Błędne wnioski dotyczące periimplantitis
W literaturze fachowej można znaleźć liczne "czynniki", które przypuszczalnie sprzyjają periimplantitis lub powodują ten stan chorobowy. Poddajemy w wątpliwość te tezy, głównie zrzucające odpowiedzialność na pacjenta. Uważamy, że zła konstrukcja implantu jest główną przyczyną tej powszechnej choroby.
"Czynniki" sprzyjające rozwojowi periimplantitis:
- Palenie tytoniu
Prawda: palenie nie ma wpływu na fizjologię kości - Cukrzyca
Prawda: cukrzyca nie ma wpływu na fizjologię kości - Nieleczone periodontitis (czyli chroniczne bakteryjne zapalenie dookoła pozostałych zębów włączając kieszonki)
Prawda: w przypadkach nieleczonego periodontitis (chyba, że wszystkie zainfekowane zęby zostaną usunięte przed lub w trakcie wizyty w czasie której wszczepiane są implanty a w przypadku implantów gładkich po dezynfekcji lokalnej) implanty stomatologiczne i tak są przeciwwskazane - "Historia Periodontyczna"
Ten termin nie ma jednoznacznej definicji. Jeśli oznacza on, że pacjent przeszedł (skutecznie wyleczoną) periodontitis, powstaje pytanie dlaczego choroba nawróciła po pierwotnym wyleczeniu. Być może to, co dotyczy periimplantitis dotyczy również periodontitis: główna przyczyna tkwi w procesach zachodzących w kości. Być może zęby, tak jak implanty o szerokiej średnicy, zaburzają ciągłość kości bardziej niż wszczep? Musimy więc zaakceptować fakt, że i zęby i konwencjonalne implanty wyposażone są w nierówne powierzchnie, które mogą zasiedlić bakterie - Choroby uogólnione np. cukrzyca czy osteoporoza
Prawda: ani osteoporoza ani cukrzyca nie maja wpływu na "przetrwanie" implantu (po integracji) lub na rozwój infekcji kostnych dookoła wszczepu. Cukrzyca może wpłynąć na rozwój infekcji tkanek miękkich - Leki, np. immunosupresyjne
Poza Bisfosfonianami, większość leków immunosupresyjnych nie ma wpływu na fizjologię kości - Zmiany hormonalne, długotrwały stres
Prawda: ani zmiany hormonalne, ani stres nie wpływają na fizjologię kości (poza osteoporozą) - Opuszczanie wizyt kontrolnych
Podczas wizyt kontrolnych stan kości można ocenić (np. przez zdjęcie rtg lub sondę perio), ale nie można wpłynąć na postęp periimplantitis. Choroba ta albo zatrzymuje się samoistnie, albo wcale, dopóki implant (i otaczająca go kość) nie zostanie usunięty - Nieprawidłowa higiena jamy ustnej
Nasze wątpliwości budzi używanie systemów implantologicznych, które są wrażliwe na higienę (dwuetapowe implanty o dużej średnicy i chropowatej powierzchni) u populacji, która się starzeje: w starszym wieku, zdolność i chęć dbania o implanty (lub zęby) zmniejszają się. Dodatkowo, okresy niezamierzonego braku higieny (np. podczas podróży) automatycznie się kumulują. To prowadzi do rozwoju choroby. Wszczepianie ruchomych konstrukcji na dwuetapowych implantach (w celu łatwiejszego czyszczenia) jest niewłaściwym podejściem, jak pokazują przypadki zamieszczone na tej stronie.
Dokładność w czyszczeniu zębów i implantów zmniejsza się z wiekiem. Seniorzy wymagają rozwiązań medycznych nie wymagających rygorystycznych procedur utrzymania. Tradycyjne dwuetapowe implanty nie są więc rozwiązaniem dla tej grupy populacji - Brak osteo-integracji
Przedoperacyjne, wewnątrzkostne infekcje mogą doprowadzić do wczesnej utraty implantu ze względu na fakt, iż infekcja (ostitis) zapobiega osteo-integracji implantu i utrzymuje lokalny wysoki poziom mineralizacji w kości. Ale to nie ma nic wspólnego z periimplantitis